Bölüm 1:Tanımadığım herkes
Eskiden insanlarla beraber olmayı severdim...
Kısım 1:Angel(Melek)
Karanlık sadece benim olduğunda eğlenceli...
-Suzanna Angel Patrick
1991,Bir Orman.
Angel havayı kokladı.Ah ilkbahar....Güneş daha yeni doğuyordu.Etrafta Adam dışında hiç bir varlık yoktu.Tamam hayvanlar haricinde hiç bir yoktu.Bir de bitkiler.Angel insanken güneşi çok severdi.Şimdi lapis lazuli olmadan çıkamaması ne acı.Angel'in dişleri acıyordu.Tekrar "acıkmıştı".Beslenmeliydi.Hemen.Havayı kokladı.2 ceylan.Eh,bunla yetinecekti şimdilik.İnsanları tercih ederdi,onu güçlü tutuyorlardı.Hem onlarla oynamak eğlenceliydi.Hem de Angel insanken hayvanları korurdu,onlar için her şeyi yapabilirdi ama hayatta kalmak için şimdi onların kanını içmeliydi.Bu da acıydı.Vampir olmak zaten acıydı.Güç ve cezibe karşısında acı ve canavarlık...Angel ceylanların gittiği yöne sinsice gitmeye başladı.Ceylan durup bir nehirden su içerken üzerlerine atıldı.Biri kaçmaya çalışsada etkili olmadı.Angel Ceylanı tek bir hamlede öldürdü.Zaten üzerine atladı yerde baygın baygın yatıyordu.Doyduğuna karar verdikten sonra suya attı kendini.Temizlemek istedi üzerindekileri ama biliyordu ki asla temizlenmeyecekti içindekiler.Bir türlü alışamamıştı hayvan öldürme fikrine.Daha yeniydi o doğru ama sonuçta hayatta kalma iç güdüleri onu çoktan alıştırmış olmalıydı.Sudan çıktı ve karşısında Adam'ı gördü.Adam hiç değişmemişti onu ilk gördüğünden beri.Hala o kara yeşil gözlere sahip,hala o açık kahverengi saçlı adamdı.Dudakları dolgundu ama genellikle birbirlerine yapışıklardı.Sessiz biriydi Adam derdi Angel eskiden ama onu tanırsan bilirdin sessiz olmadığını.İçinde ne fırtınalar koptuğunu.Aslında değişmediğini düşünmesi saçmaydı.Nasıl değişecekti ki zaten?Onlar yaşlanmıyorlardı.Değişmiyorlardı."Gidelim" dedi Adam sessiz ve Angel'i sudan çekip,dudağına nazik küçük bir öpücük kondurdu.Angel bunla yetinmek istemiyordu,o yüzden onu daha derin öpmeye başladı.Adam en sonunda karşılık vermese de en sonunda Angel'a yenik düştü.Angel dudakları Adam'ınkilere yapışmışken gülümsedi.Adam ona karşı koyamazdı elinde sonunda,şöyle böyle.Zaten o gün onu dönüştürdüğünde biliyordu ki Angel onun can yoldaşıydı.Can yoldaşıyla,hayattını paylaşacağı kişiye nasıl hayır diyebilirdi ki Adam?Angel'ın gülümsemesi bu düşünceyle daha da büyüdü.6 yıl içinde Angel,Adam Garnyfarm'ın şifresini çözmüştü.Adam aslında sert biri görünüyordu-aslında düşmanlarına ve tanımadıklarına karşı öyleydi-ama yakınları olunca Adam son derece yumuşak,dışa dönük,hayat dolu ve romantik birine dönüşüveriyordu.Sonra belli bir süre sonra tekrar eski kabuğuna çekiliyordu.Angel eskiden o kabuğun kırılması için dua ederdi ama artık alışmıştı.Alışması gerekirdi zaten.Çünkü onlar asla ölmeyeceklerdi.Yok edilmedikleri sürece birbirlerine alışmayı öğrenmeliydiler.
Ptsi Ağus. 02, 2010 9:18 pm